“Es-salâtu ves’selâmu aleyke yâ Rasûlallah”
Yine ben geldim...
Yine sana geldim...
Ne çok hayal kurdum sana dair, gerçek olmayacağını bile…
Ama hep umutla kurdum hayallerimi...
Hani bu dünyada olmasa bile ahirette olur inşallah dedim, kendi kendime...
Büyüklerimizden birisi anlatır: “Gül bahçesine gitmiştim, gülistanı geziyordum, gül fidanının dibinde bitmiş bir ot gözüme ilişti.
Sordum ona: “Ey ot senin ne şeklin var, ne kokun ne güzelliğin, nede kıymetin var. Acaba şu gül fidanının dibinde bitmekle bir şeref kazandın mı? Değer buldun mu?”
Gül fidanının dibinde biten ot ağlayarak lisan-ı haliyle: “Her ne kadar renksiz, tatsız ve kokusuz isem de nihayet ben o gül bahçesinin bir otuyum. Eğer benim kokum, yoksa eğer benim şeklim şemailim yoksa bir güzelliğim kıymet ve şerefim yoksa da, o gül bahçesinde bitmiş bir otum ya, gül bahçesinin otuyum ya, gül bahçesinin otu ismini taşıyorum ya bu bana kafidir.. O ismi taşımam bana yeter...”
Bizim durumumuzda bu örnekte olduğu gibidir işte. Bizler ne kadar renksiz, kıymetsiz, kötü isek de senin ismin üzerimizde ya, senin ismin hürmetine o gül yüzünün hatırına inşallah bizlerde ümmet bahçende bir gül olarak kabul görürüz…
Seni düşünürken hep gülümserim kendi kendime ve salâtlar selamlar dualar yollarım senin için, sana vardırmak için. O gül yüzün, nurdan ellerin, o ceylan bakışların olur hayalimde, seni görmesem de hayalinle bile mutlu olmak yetiyor bana...
Bu yalan dünyada hayalin bile bu kadar mutlu mesut ederken ya ahirette...
Ahirette seni gerçekten görünce halimiz nice olur!..
Tam 1400 yıl geçmiş bu aşkın üstünden ama sevdamız hala yeni açmış bir gül misali ve o gülün kokusu sarıyor her yanımızı buram buram...
Sevdan hala kor ateş sinelerde. Yakıyor, yakıyor, yakıyor…
Sevdan dur durak bilmiyor Efendim. Sahabe Ukkaşe (radiyallahu anh) kadar cesaretim yok sana gelmeye, onun kadar yürekli değilim işte. O sana gelip kısas yapmak, senden hakkını almak bahanesiyle ve sırtını açtırıp doyasıya sarılıp öpmüştü. Hani sen de müjdelemiştin onu, cennetteki arkadaşımı görmek isteyen Ukkaşa’ye baksın demiştin.
Ama… Umutluyum ve her daim umutlu olacağım sana kavuşmak için.
Sevdamın adı gül, adı can…
Bu can yoluna kurban.
”Allâhumme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âl-i seyyidinâ Muhammed.
Kemâ salleyte ve bârekte alâ İbrâhîme ve alâ âl-i İbrahîm. İnneke hamîdun mecîd.”
Gülistanın en güzel Gül’üne olsun vuslatımız...
Elif AVCI – Adana
YELKEN AÇTIM
Okyanusa yelken açtım
Sandalım umut olsun
Küreklerim özlem ve hasret
Pusulam kalbim olsun
Denizdeki dalgalar, bağrımda
Alevlenen sevdam olsun
Esen rüzgarlar, içimde canlanan
Gönlümü yakan aşk ateşi olsun
Yüzen balıklar, umuda acılan
Yüreğimin rehberi olsun
Uçan güvercinler, özlem çeken
Gönlümün habercileri olsun
Gecenin karanlığı, günahla gecen
Geçmişimin üzerine, örtü olsun
Güneşin doğuşu, Kalbimde yeşeren
Bağrımı yakan aşkın olsun
Kasım BİLGİN / Kaynarca-İSTANBUL
DÜSÜNSENE !
-Annesine isyan eden tüm evlatlara-
Halinden utanıp, yanında durmadığın
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
Üf, püf çekip, kalbini hep kırdığın
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
Senin iyiliğini düşünüp, konusunca
Ne verdin ona, onu kırmaktan başka
gün geldi, elini bile kaldırdın hatta!
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
Sözünü dinlemeyip ezip geçtiğin
Ağlayan gözyaşını, hiçe saydığın
Cahilliğini acımadan yüzüne vurduğun
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
Sen ondan parçaydın, bağlıydın iple
Dünyada ilk kucaklaştığın kişidir ebe
Unutma! Peygamberi bile doğuran Anne
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
Yazıklar olsun senin gibi Evlada
Bir gün sende olacaksın hem Baba hem Ana
Anacaksın onu Pişmanlık duygusuyla
Düşünsene! o Annenin karnındaydın sen
“Entel Hacı” - Almanya/ Fürth
ELİF AVCI
