Bir huzur iklimi
     

İtikâf lügatte; bir yerde beklemek, durmak, kendini oraya hapsetmek manasındadır. Dinde ise bir camide veya o hükümdeki bir yerde, ibadete (itikâf niyetiyle bir müddet ikamet etmek) durmak, beklemek demektir.

Hanefi mezhebine göre; cemaatle namaz kılınan bir mescitte oruçlu olarak ve itikâfa niyet ederek beklemektir. Çünkü itikâf beklemek ve mescitte bulunmakla gerçekleşir. Adanmış olan itikâfta oruçlu olmak ve niyetlenmek şarttır.

Kadınlar için itikâf ise evi içinde namaz kılmak için belirlediği yerde yapılır. Kadınların evlerinin dışındai mescitte itikâfa girmeleri mekruhtur. Kadının itikâfa girmesi, evinde namaz kıldığı yerden başka yerde caiz değildir. (Fethü’l-Kadir; 2/106, Durrü’l-Muhtar; 2/177)

Şafii mezhebine göre itikâf; belirli bir kimsenin niyet ederek mescitte kalmasıdır. (Muğni’l-Muhtac; 1/449)

İtikâf; kitap, sünnet ve icma ile sabittir. İtikâfın en faziletlisi, Ramazanın son on gününde yapılan itikâftır. Bunun sebebi, bin aydan daha hayırlı olan Kadir Gecesi’ne rastlama ihtimalidir.

Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) itikâfa büyük önem vermiştir. Nitekim Ubeyy bin Ka’b (radiyallahu anhu) şöyle anlatmıştır: “Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi vesellem) her yıl Ramazanın son on gününde itikâfa girerdi. Bir sene sefere çıktı da itikâfa giremedi, ertesi sene yirmi gün itikafta bulundu.” (İbn-i Mace, Ebu Davud, Tirmizi)

Hz. Ali (kerramallahu vechehu)’dan rivayet edilen başka bir hadisi şerifte Hz. Peygamber (sav) şöyle buyurmuştur: “Her kim, Ramazanı Şerif ayında on gün itikâfa girerse iki Hac ve Umre yapmış gibi sevap kazanmış olur.” (Beyhaki)

Kaynak: Seyda Muhammed Konyevî; Günümüz Meselelerine Fetvalar, Reyhanî Yayınları, 2004, İstanbul.

GÜLİSTAN ARAŞTIRMA SERVİSİ