Namaz kılan kimselerin, namazlardan sonra hemen camiden ayrılmayıp namaz tesbihatını yapmaları çok faziletlidir. Nasıl ki bir bahçeyi muhafaza etmek için etrafına duvar çekilirse tesbihatlar da namazın etrafındaki duvar gibidir.

Allahu Zülcelâl bir ayeti kerimede; “Rabbine hamd ederek onu tespih et.” (Nasr; 3) Diğer bir ayeti kerimede ise; “O'na hamd ile tesbih etmeyen hiçbir şey yoktur.” (İsra; 44) buyurmuştur.

Allahu Zülcelâl’i tesbih etmek, çok kıymetli ve mükâfatı pek çoktur.

Ebu Hureyre radıyallahu anhu demiştir ki: “Muhacirlerin fakirleri bir gün Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellemin yanına gelerek:
— Ya Resulellah! Zenginler üstün dereceleri, sonsuz nimetleri kazandılar, diye şikâyette bulundular. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem;
— Bu nasıl oldu? Diye sordu. Dediler ki:
— Zenginler de bizim gibi namaz kılıyorlar, tuttuğumuz orucu tutuyorlar, sadaka veriyorlar, biz sakada veremiyoruz. Köle azâd ediyorlar, biz onu yapamıyoruz. Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem buyurdu ki:

— Size bir şey öğreteyim, bu sayede, sizden önde gidenlere yetişirsiniz. Hatta ileri geçersiniz. Sizden sonra, sizin yaptıklarınız gibi yapmadıkça kimse sizden eftal olamaz. Her namazın sonunda 33 defa “Subhanellah”, 33 defa “Elhamdulillah”, 33 defa “Allahu Ekber” dersiniz. Bir müddet sonra muhacirlerin fakirleri yine gelerek;
— Ya Resulallah! Zengin kardeşlerimiz bizim yaptıklarımızı işitmişler, (onlar da) bizim gibi yapmaya başladılar, dediler. Peygamber Efendimiz de buyurdu ki;
— Artık, bu Allah'ın bir lütfudur. Onu dilediğine verir.” (Buhâri)

Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem başka bir hadisi şeriflerinde de şöyle buyurmuştur: “Âlemlerin Rabbi olan Allah'a hamdolsun.” diye başlayan Fatiha Suresi; Bakara Suresi'nin 255. ayeti olan, “Allah ki ondan başka hiçbir ilâh yoktur.” cümlesi ile başlayan Âyete’l Kursi; Âl-î İmran Suresi’nin 18. ayeti olan “Allah, kendinden başka ilâh olmadığına şehadet etti.” Cümlesi ile başlayan ayeti kerime; yine Âl-î İmran suresinin 26. ve 27. ayeti olan, “Deki: Ey mülkün sahibi olan Allah'ım!” cümlesi ile başlayan ayeti kerimeler nazil olacakları zaman, Arş'a yapıştılar ve şöyle dediler:
— Ya Rabbi! Bizi sana karşı günah işleyen bir topluluğa gönderiyorsun? Bunun üzerine Allahu Zülcelâl şöyle buyurdu:
— İzzet ve Celalime yemin ederim ki; bir kul her farz namazın arkasından sizi okuduğu zaman onu bağışlarım. Yine onun yetmiş hacetini gideririm ki bunun en küçüğü onu bağışlamaktır.

Daha sonra Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi vesellem: “Allah, melekler ve ilim sahipleri, ondan başka ilah olmadığına adaletle şahitlik ettiler. Ondan başka ilah yoktur. O, mutlak güç sahibidir, hüküm ve hikmet sahibidir.” (Âl-i İmran; 18) “Ben de buna şehadet edenlerdenim” (Taberâni) buyurdu.

İşte, Allahu Zülcelâl'i namazlardan sonra tesbih etmenin mükâfatı böyle büyüktür. Bu mükâfattan mahrum kalmak çok yanlıştır.

Nitekim Allahu Zülcelâl, kendisini tesbih etmemenin kötülüğünü beyan ederek, Yunus aleyhisselam hakkında bir ayeti kerimede şöyle buyurmuştur: “Şayet o, tesbih edenlerden olmasaydı, kıyamet gününe kadar onun (balığın) karnında kalırdı.” (Saffat; 143,144)

Yunus aleyhisselam balığın karnında Allahu Zülcelal'in zikrini yaptığı için 40 gün kadar kalmıştır. Şayet Allahu Zülcelâl'i tesbih edenlerden olmasaydı, o balığın karnında kıyamete kadar kalacaktı.

Şimdi bunlara bakarak, bütün Müminlerin farz namazlardan sonra, hemen camiden çıkmak için mücadele etmeyip huzurlu bir şekilde namaz tesbihatını yapmaları, kendileri için çok menfaatli ve Allah'ın rızasını kaçırmamak için büyük bir fırsattır. Tabi, nefis sıkılıyor ve bir an önce camiden çıkmak istiyor ama ona biraz baskı yapmak suretiyle, bu mükâfatı kaçırmamak ve bu çok büyük olan amelden geri kalmamak lazımdır.

Çünkü İmam-ı Şafii rahmetullahi aleyh demiştir ki: “Günahları yok eden en güzel şey tesbihtir. Çünkü tesbih Allah-u Zülcelal'in azabına karşı bir perdedir.”

***************

Size garip gelmiyor mu?

Allah dostlarından Süfyân-ı Sevrî Hazretleri, bir gün sevdikleriyle sohbet ediyordu. Bir ara sohbeti kesip;
- Kardeşlerim, faraza bütün insanlar bir meydanda toplansalar. Ve bir kimse nida edip,
- Ey insanlar! İçinizde, bu gün akşama çıkacağını bilen var mı? Diye sorsa, bu suale “Evet” diyen kimse çıkar mı? Diye sordu. Dinleyenler;
- Herhalde çıkmaz efendim, dediler. Büyük Velî;
- Evet çıkmaz, buyurdu. Ve sordu yine:
- Hâl böyle iken, aynı insanlara, bu defa; “İçinizde ölüme hazır olan var mı?” diye sorulsa, bu suale “Evet” diyen çıkar mı acaba?
- Çıkmaz efendim, dediler. Büyük Velî;
- Evet çıkmaz, buyurdu. Ve bir “Aah!” çekip sordu:
- Bu hâl, size garip gelmiyor mu?...

GÜLİSTAN ARAŞTIRMA SERVİSİ